JEAN JACQUES DELEVAL

Ο JEAN JACQUES DELEVAL ( 1945 – ) , είναι ο παθιασμένος εκπρόσωπος ενός σύγχρονου εικονογραφημένου οράματος, που συμφιλιώνει το κλασσικό και το σύγχρονο, που τροφοδοτεί και εξαϋλώνει την νέα εικόνα που γεννιέται με μπαρόκ και χαμογελαστή  φαντασία.

O Deleval φοίτησε στη σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι και στη συνέχεια έφυγε στη Ρώμη για να τελειοποιηθεί στις τεχνικές της συντήρησης έργων τέχνης, ακολουθώντας, όπως λένε, τις συμβουλές του ίδιου του Νταλί. Αυτό σημαίνει ότι ο καλλιτέχνης γνωρίζει πολλά για τη ζωγραφική, τη σύνθεση των χρωμάτων, τη συντήρηση και την απομίμηση καθώς και την προχωρημένη επεξεργασία όλων όσων έχουν σχέση με αυτήν. Άλλωστε είχε δραστηριοποιηθεί ως συντηρητής στο Λούβρο και στο εργαστήρι συντήρησης του εμπόρου πινάκων Daniel Wildenstein. Ο καλλιτέχνης μοιράζεται ανάμεσα στις Βρυξέλλες και το νησί Φορμεντέρα, όπου κατοικεί.

Είναι προφανές ότι ένας καλλιτέχνης, που έχει τεράστια γνώση της παλαιάς και της λιγότερο παλαιάς τεχνικής και έχει κάποιο ενδιαφέρον για οτιδήποτε σύγχρονο, μελετά και τέλος εφαρμόζει τις γιγάντιες δυνατότητες που προσφέρουν η επεξεργασία των εικόνων στον υπολογιστή. Πολυάριθμα πόστερ και αφίσες  με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά δημιουργούνται τελειοποιούνται σε σχέση με μια σκέψη ή μια επιρροή μέσα από την ιδανική γλώσσα της εικόνας. Τα ελαττώματα εξαφανίζονται, τα χείλη γίνονται πιο σαρκώδη ή πιο λεπτά ανάλογα με τις ανάγκες, εδώ προστίθεται κάτι εκεί αφαιρείται κάτι άλλο. Το μοντέλο δεν αναγνωρίζεται πλέον. Η καινούρια πραγματικότητα παραπέμπει περισσότερο στη φαντασία παρά αυτό που θεωρείται εικονικό.

Έτσι γεννιέται ένα άλλο είδος της pop art που δημιουργεί μια νέα εικόνα του κόσμου στη βάση αναγνωρίσιμων συμβόλων, που μπορούν να προσαρμοσθούν  άνετα. Ο υπερρεαλισμός ορίζεται με μια ξεκάθαρη εικόνα, η μαγεία της εικόνας και των μεταμορφώσεων της είναι το έργο ενός υπολογιστή. Ο καλλιτέχνης θυμίζει τη δική του καταναλωτική κοινωνία και τη δική μας. Ξαναδημιουργεί τον κόσμου όπου ζούμε.  Ο Deleval μας παρουσιάζει τον καθρέφτη αυτής της κοινωνίας

Χρησιμοποιεί το splash, (ρίψη χρώματος), επαναλαμβάνει στοιχεία, που κόβει από την βασική εικόνα, προσθέτει σήματα και δημιουργεί μια ατμόσφαιρα όπου το αναγνωρίσιμο σύμβολο είναι συνώνυμο μιας εποχής, που στολίζεται από άλλες απρόσμενες αναφορές σχετικές με τη φαντασία του καλλιτέχνη και τις συγκινήσεις του από τις πλαστικές τέχνες. Η παράξενη εικόνα μεταφέρεται με τρόπο λαμπρό και σαγηνευτικό.