KAPOPOULOS FINE ART
Follow us

Search

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ

Καλλιτέχνης

Ο Γιάννης Σταύρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Σπούδασε αρχικά στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο Εργαστήριο Γλυπτικής του Γιάννη Παππά, πριν στραφεί ολοκληρωτικά προς τη ζωγραφική.

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και έχει οργανώσει πάνω από τριάντα ατομικές. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Η καταγωγή του από ναυτική οικογένεια της Χίου αλλά και τα παιδικά-εφηβικά του χρόνια στο κέντρο της κοσμοπολίτικης Θεσσαλονίκης των δεκαετιών του ’50 – ’60 επηρέασαν σημαντικά τη φυσιογνωμία του. Το αστικό, βιομηχανικό τοπίο, οι πολιτείες που βλέπουν τη θάλασσα, τα καράβια, η φύση αποτελούν βασική του θεματολογία. Όμως δύσκολα μπορεί να χαρακτηρισθεί τοπιογράφος ή θαλασσογράφος με την κλασική έννοια. Η θάλασσα αποτελεί αφορμή για χρώμα, ενώ οι όγκοι των καραβιών του δηλώνουν περισσότερο ένα νόημα-μύθο παρά συγκεκριμένα καράβια. Το ίδιο ισχύει και για τα τοπία του, τις συνθέσεις εσωτερικού χώρου (interiors), τις νεκρές φύσεις.

Η καλλιτεχνική του πορεία χαρακτηρίζεται από μια όλο και μεγαλύτερη απομάκρυνση από την εικονικότητα. Αν η παλιότερη του δουλειά ήταν προσηλωμένη σε μια μορφή «σύγχρονου ακαδημαϊσμού», η τελευταία του τείνει προς την αφαίρεση χωρίς να χάνεται εντελώς η εικονικότητα. Το αυστηρό σχέδιο υποκαθίσταται από το χρώμα, και δύο αντίθετες φαινομενικά τάσεις συνυπάρχουν: ενώ η φόρμα γίνεται όλο και πιο αφαιρετική, η τεχνική κατευθύνεται στους πιο κλασικά παραδοσιακούς τρόπους της χρήσης του λαδιού (ελαιοχρώματος). Τα έργα του έχουν αλλεπάλληλες χρωματικές επιστρώσεις και είναι γυαλιστερά — γεγονός που τονίζει την πλούσια υφή του ελαιοχρώματος. Σταδιακά η ζωγραφική του τείνει περισσότερο στην αναζήτηση του χρώματος και της φόρμας και λιγότερο στο ίδιο το θέμα.

Εκτενείς αναλύσεις για το έργο του Γιάννη Σταύρου έχουν κάνει ο ιστορικός και κριτικός τέχνης, καθηγητής του Παν/μιου Αθηνών Μάνος Στεφανίδης, ο καθηγητής της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής(ΕΜΠ), Μάνος Μπίρης, η ιστορικός τέχνης, Μαρίνα Πίσπερη κ.α.

Απόσπασμα από την κριτική ανάλυση του Μάνου Στεφανίδη:
«Οι συνθέσεις του [Γιάννη Σταύρου] στηρίζονται σε δύο άκρα αντίθετα: τρυφερότητα και ρωμαλέος ρυθμός, αίσθηση της λεπτομέρειας και γνώση του όλου, συναισθηματική φυγή σε χαρισάμενες εικόνες που θα ‘λεγε κι ο Κοσμάς Πολίτης και έγνοια για τη φόρμα, για τη λιτή όσο και στιβαρή παρουσίαση της. Οι πίνακες του είτε μνημειώνουν χώρους που ήδη αγάπησε, είτε επινοούν καινούργιες θάλασσες για νέα ταξίδια. Αλλού το πλαστικό στοιχείο χτίζει με αφαιρετικές διαδικασίες, κι αλλού ένα μικροφώς, μια πινελιά-καταλύτης αποκαλύπτει ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Είναι τότε που τα βαριά μπλε ηλεκτρίζονται από πορτοκαλείς ιριδισμούς και τα κόκκινα δεν αφήνουν ποτέ ασυντρόφευτα τα μαύρα ή τα βαθειά πράσινα. Έτσι είναι∙ το ηδύ πρέπει να προκύπτει απ’ το πικρό και τούμπαλιν.»

Artist’s Work

Enquire – 3432 Drawing in paper


Enquire – 400 Painted mirror