ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΚΡΑΤΗΣ

Γλύπτης, ζωγράφος, Απείρανθος Νάξου, 1931

Σπούδασε γλυπτική στην ΑΣΚΤ (1956-1960) με δάσκαλο το Μ. Τόμπρο. Συνέχισε με σπουδές χαλκοχυτικής στο χυτήριο του Β. Bearzi στη Φλωρεντία (1962-1964). Πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής στη Φλωρεντία, ενώ στο Fabriano εξοικειώθηκε με την τεχνική της νωπογραφίας κοντά στο F. Lorandi.

Τα γλυπτά του, σε γύψο, πηλό, κερί, χαλκό και ξύλο, έχουν ως κύριο θέμα την ανθρώπινη μορφή, η οποία εμφανίζεται σε συνθέσεις ή αποσπασματικά. Από το ρεαλισμό των πρώτων γλυπτικών του δημιουργιών θα περάσει σε έργα με αφαιρετικά και γενικευτικά στοιχεία, στα οποία, ωστόσο, μπορεί κανείς να αναγνωρίσει φυσικές φόρμες. Παράλληλα, το έργο του παρουσιάζει επιρροές από την αρχαϊκή γλυπτική και τον εξπρεσιονισμό.

Η θεματογραφία των ζωγραφικών του έργων περιλαμβάνει προσωπογραφικές συνθέσεις, βουκολικά τοπία, αρχαία ερείπια, περιστέρια, μουσικά όργανα και συνδυασμούς αυτών των θεμάτων. Ένα θέμα που επανέρχεται συχνά και σχετίζεται με εμπειρίες της παιδικής του ηλικίας είναι η μητρότητα. Η ζωγραφική του διακρίνεται για το αδρό σχέδιο, την περιορισμένη χρωματική κλίμακα, τις λιτές διατυπώσεις και την αφαιρετική διάθεση. Συχνά απουσιάζουν από τις ανθρώπινες μορφές τα ατομικά χαρακτηριστικά, ενώ οι μορφές είναι σκληρές, ακίνητες, αυστηρές και συχνά διαβρωμένες, σαν να πρόκειται για αρχαιολογικά ευρήματα. Επιδράσεις υφολογικές από τα κυκλαδίτικα ειδώλια συνδυάζονται, με φαντασία, με εξπρεσιονιστικά παραμορφωμένες φόρμες, κυβιστικές και κονστρουκτιβιστικές αξίες. Τα θέματα του αποδίδονται με λίγες, αλλά τονισμένες γραμμές, με αποτέλεσμα να εξασφαλίζεται μια αυστηρή δόμηση της ζωγραφικής επιφάνειας. Επηρεασμένος από τη θητεία του ως γλύπτης, αξιοποιεί και στη ζωγραφική τις πλαστικές αξίες του φωτός και της σκιάς.

Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις («Cancelli», Φλωρεντία, 1964 «II Lippi», Prato, Ιταλία, 1964 «Spinetti», Φλωρεντία, 1965 «La Labronica», Livorno, Ιταλία, 1966 «Santacroce», Φλωρεντία, 1967 Palazzo Ghibellino, Empoli, Ιταλία, 1968 «Michelangelo», Φλωρεντία, 1969 «Zeusi», Crotone, Ιταλία, 1970 «II Catalogo», Salerno, Ιταλία, 1971 «Metastasio», Prato, 1973 «Ghelfi», Βερόνα, 1974,1976,1981 «Ghirladina», Μοδένα, 1975 «Internazionale», Φλωρεντία, 1975 «Ώρα», 1977 «Atrium», Ααχεν, 1979 «Du Perron», Γενεύη, 1980 «Συντεχνία», Θεσσαλονίκη, 1982 «Κοχλίας», θεσσαλονίκη, 1982 Academie Internationale de Lutece, Catania, Ιταλία, 1984 «Keller Galerie», Ζυρίχη, 1985 «Ken’s Art Gallery», Φλωρεντία, 1986 «Χρυσόθεμις», 1989 Palazzo Pretorio, Prato, 1991 Π.Κ. Καθολικής Μητρόπολης, Κάστρο, Νάξος, 1995) και έχει πάρει μέρος σε ομαδικές («Gruppo Donatello», Φλωρεντία, 1963, 1964, 1965, 1974, 1976,1977,1987 «Spinetti», Φλωρεντία, 1966,1968 «Contemporarte», Ρώμη, 1969,1970 Μπιενάλε Φλωρεντίας, 1971 «Internationale», Φλωρεντία, 1975, 1977 Γλυπτική 78, Φιλοθέη, 1978 Γλυπτική 79, Π. Φάληρο, 1979 Mostra Internazionale d’Arte, Τόντι, Ιταλία, 1986- Artisti Greci in Italia, «Studio del Canova», Ρώμη, 1998 κ.α.). Για την καλλιτεχνική προσφορά του έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία και διακρίσεις στην Ιταλία (Α’ βραβείο «Pierro della Francesco», Arezzo, 1964 Χρυσό Μετάλλιο της Aεademia Italia, 1978 Α’ βραβείο «C.N.A.-Comune di Prato», Prato, 1988 κ.ά.). Μία νωπογραφία του, διαστάσεων 7×3,5 μ., κοσμεί την κεντρική είσοδο του σιδηροδρομικού σταθμού της ιταλικής πόλης Fabriano. Τοιχογραφία του βρίσκεται επίσης στο ολυμπιακό στάδιο της Φλωρεντίας, Είναι μέλος του ΕΕΤΕ.