ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΤΑΡΑΣ

Ζωγράφος, σκηνογράφος, Χαλκίδα 1934

Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (19531957) με δασκάλους τους Σ. Παπαλουκά και Γ. Μόραλη. Σπούδασε στη συνέχεια στο Παρίσι σκηνογραφία στην Ecole des Arts Decoratifs (1961 1964), με δάσκαλους τους F. Labisse και J. L Barrault, και παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα εσωτερικής διακόσμησης στην Ecole a Arts et Metiers. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και την επιστροφή του στην Αθήνα το 1964, ανέλαβε τη διεύθυνση του Εργαστηρίου Εσωτερικής Διακόσμησης στο ΑΤΙ το 1969 διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Ζωγραφικής στην ΑΣΚΤ, όπου το 1977 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Ξεκίνησε την πορεία του στον εικαστικό χώρο μέσα από το σχέδιο, για να προχωρήσει αργότερα στην εφαρμογή και στην κατάκτηση του χρώματος. Στα έργα του το σχέδιο δεν είναι απλό δομικό στοιχείο της σύνθεσης, αλλά βασικό μέσο έκφρασης. Αντίστοιχα, το χρώμα χρησιμοποιείται όχι ως μορφοποιό στοιχείο, αλλά ως εκφραστικό του κλίματος και της εσωτερικής ποιότητας του θέματος. Διαθέτοντας εξαίρετες σχεδιαστικές ικανότητες και όντας ευαίσθητος δέκτης των μηνυμάτων της πρωτοπορίας, δέχεται γόνιμες επιρροές από τα νεοτερικά ρεύματα και έχει διαμορφώσει προσωπικό και αναγνωρίσιμο εικαστικό ύφος. Άξονες και προσδιοριστικά σημεία του έργου του παραμένουν η ελληνική εικαστική παράδοση, το φυσικό και το αστικό τοπίο, η καθημερινή πραγματικότητα και η επικαιρότητα, το πλήθος και το άτομο, ο άνθρωπος ως συμβατικό πρόσωπο ή ως συγκεκριμένη προσωπικότητα. Η ανθρώπινη μορφή, όπως συλλαμβάνεται σε τυχαία φωτογραφικά στιγμιότυπα ή όπως μεταπλάθεται σε σκηνοθετημένες και επεξεργασμένες από τον καλλιτέχνη θέσεις και συσχετίσεις συχνά στοιχειοθετείται η αυτοπαρουσίαση του ζωγράφου, αποτελεί το κύριο θεματολογικό υλικό των συνθέσεων του. Στο έργο του είναι έκδηλος ένας αφαιρετικός εξπρεσιονισμός, ενώ συχνά ο καλλιτέχνης διαπνέεται από τάσεις μεταφυσικής γραφής ή κινείται σε κλίμα βιωμένου υπερρεαλισμού ή ακόμη προχωρεί σε έναν ιδιότυπο συμβολιστικό ρεαλισμό με κριτική διάθεση. Εικαστικός δημιουργός με πολυδιάστατη δραστηριότητα και επίδοση σε πολλούς τομείς, έχει να επιδείξει μεγάλη παραγωγή σχεδίων και ζωγραφικών έργων, σκηνογραφιών και ενδυματολογικών μελετών, καθώς και δημιουργιών εφαρμοσμένης τέχνης: διακόσμηση κτιρίων (γλυπτός διάκοσμος τοίχων, διακοσμητικοί πίνακες, τοιχογραφίες), σχεδιασμός ταπήτων, διάκοσμος χρηστικών αντικειμένων, παιγνίδια, εικονογράφηση Βιβλίων, περιοδικών και ημερολογίων, εικονογράφηση εξώφυλλων βιβλίων, περιοδικών, δίσκων και προγραμμάτων θεατρικών παραστάσεων, διαφημιστικοί πίνακες (αφίσες), γελοιογραφίες κ.ά.

Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις («Ζυγός», 1961  «Χίλτον», 1964 «Άστορ», 1965,1969 «Μέρλιν», 1966 «Αίθουσα Τέχνης», Θεσσαλονίκη, 1969, 1978 «Ζουμπουλάκη», 1970, 1980, 1984, 1987 «Galleria Forni», Μπολόνια, 1972 «Galleria Santa Croce», Φλωρεντία, 1972 «Galleria Giulia», Ρώμη, 1973 «Galleria d’Arte San Marco dei Giustiniani», Γένοβα, 1973 ΑΓΕΤ, 1973 Ηράκλειο, 1978 «Πολύπλανο», 1982 «Αγκάθι», 1985 σκηνικά και κοστούμια Π.Δ. Λάρισας, 1985 «Trosa Kvarn», Σουηδία, 1987 Βελλίδειο Π.Κ., Θεσσαλονίκη, 1989 αναδρομική Πινακοθήκη Πιερίδη, 1989 αναδρομική «Ειρμός», Θεσσαλονίκη, 1989 αναδρομική «Κρεωνίδης», 1992 «Chateau Chenonceau», Loire, Γαλλία, 1992 αναδρομική «Flak», Παρίσι, 1992 Expo ’93, Τόκιο, 1993 αναδρομική ΕΠΜΑΣ, 1995 αναδρομική Μουσείο Πιερίδη, Λευκωσία, 1995 «Adam», 1997 σχέδια «Αστρολάβος», 1997 Φεστιβάλ Πάτρας, 1998 Μουσείο Millesgarden, Σουηδία, 1998 κ.α.). Έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις (Πανελλήνιες 1957,1960,1965,1967,1987 Έκθεση Νέων Ζωγράφων, «Ζυγός», 1958 Α’ βραβείο Μπιενάλε Αλεξάνδρειας, 1958,1966 Μπιενάλε Νέων του Παρισιού, I960 Πανελλαδική Έκθεση Νέων, 1961 Α’ βραβείο Salon d’Automne, Παρίσι, 1962 Art Hellenique Contemporain, Musee Rath, Γενεύη, 1967 Μπιενάλε Βενετίας, 1972 Μπιενάλε Σάο Πάουλο, 1981  Ευρωπάλια, Βρυξέλλες, 1982 Μνήμες Αναπλάσεις Αναζητήσεις, ΕΠΜΑΣ, 1985 Μεταμορφώσεις του Μοντέρνου, ΕΠΜΑΣ, 1992 Salon de Mars, Παρίσι, 1992 International Art Show, Τόκιο, 1992 Art Athina, 1995 ThreeGenerationsofGreekArt, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Τελ ΑΒίβ, Ισραήλ, 1998 κ.α.).

Νωρίς ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία στο θέατρο και συνεργάστηκε με σημαντικούς σκηνοθέτες (Δ. Μυράτ, Κ. Κουν, Σ. Ευαγγελάτος, Μ. Βολανάκης, Σ. Καραντίνας κ.ά.). Για το θέατρο σκηνογράφησε τα έργα: ΚαΒαλλάρηδεςχωρίς άλογα, Δωδέκατη Αυλαία, I960 L. Pirandello, Απόψε αυτοσχεδιάζουμε, Θέατρο Αθηνών, I960
J. Giraudoux, Ο πόλεμος της Τροίας δεν 8α γίνει (1962), ενώ μετά την επιστροφή του στην Αδήνα σκηνογράφησε τα έργα: Γ. Θεοτοκάς, Το παιγνίδι της τρέλλας και της φρονιμάδας, ΚΘΒΕ, 1964 Β. Κορνάρος, Ερωτόκριτος, «Ελληνικό Χορόδραμα» Ρ. Μάνου, Ηρώδειο, 1965 Γ. Χορτάτσης, Ερωφίλη, Αρμα θεάτρου, 1966 Ε. Ibsen, Ο εχθρός του λαού, ΚΘΒΕ, 1966 Αριστοφάνης, Εκκλησιάζουσες, ΚΘΒΕ, 1969 Γ. Μπύχνερ, Βόυτσεκ, θέατρο Τέχνης, 1970 Ε. De Philippo, Ο δήμαρχος της συνοικίας Σανιτά, Εδνικό θέατρο, 1970 Ε. Μποντ, Το μονοπάτι που πάει βαθιά μες στο Βορρά, θέατρο Τέχνης, 1974Γ. Σκαρίμπας, Ο ήχος του κώδωνος, ΕΡΤ, 1976 Π. Τακόπουλος, 7ονο/ και πνεύματα ενός ελληνικού ταγκό και Ο τελευταίος των Μονικίν, θέατρο Τέχνης, 1978 C. Goldoni, Καβγάδες στην Κιότζια, ΚΘΒΕ, 1980 Τ. Williams, Μπέρτα, θέατρο Τέχνης, 1981 Α. Strindberg, Η πιο δυνατή, θέατρο Τέχνης, 1981  Γ. Χορτάτσης, Κατζούρμπος, Εδνικό θέατρο, 1983 Ι. Παπαδόπουλος, Α, Β, Τ, Εδνικό θέατρο, 1986 Λ. Αναγνωστάκη, Διαμάντια και μπλουζ, δίασος Τ. ΚαρέζηΚ. Καζάκου, 1994 Αριστοφάνης, Πλούτος, θέατρο Τέχνης, Επίδαυρος, 1996 Σοφοκλής, Ορέστης, θέατρο Τέχνης, Επίδαυρος, 1998 κ.ά. Έχει φιλοτεχνήσει τοιχογραφίες στο ξενοδοχείο «Αστήρ» Βουλιαγμένης, 1968, στο υποκατάστημα της Ιονικής Τράπεζας Χίου, 1970, της Εμπορικής Τράπεζας Μυκόνου, 1970, Τήνου, 1970, Σκιάθου, 1970, Ύδρας, 1970 και Φραγκφούρτης, 1971, στο κτίριο της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών στον Πειραιά, 1971, στο κεντρικό κατάστημα της Ιονικής Τράπεζας στην Αδήνα, 1973, ανάγλυφο στο μαιευτήριο «Μητέρα», 1977.

Έργα του βρίσκονται στην ΕΠΜΑΣ, στην Π.Δ. Ρόδου, στο ΜΜΣΤ, θεσσαλονίκη, στη Συλλ. ΜΙΕΤ, στην Εθνική Τράπεζα κ.α. Δημοσίευσε άρδρα και μελέτες: «Αντιφάσεις της ελληνικής ζωγραφικής», Εποχές, 35 (1966) «Σπουδή για ένα καδρέπτη», Ζυγός, 5 (1966) «Σπύρος Παπαλουκάς, ένα μάδημα ζωγραφικής», Ταχυδρόμος, 661 (1966) «Σημειώσεις πάνω στη δουλειά μου», Ζυγός, 1011 (1974) «Ήλδε η στιγμή», Artecentro, 4 (1976) Ο κόσμος του Καραγκιόζη, Αδήνα 1977 «Η περίπτωση του Πολυμερή», Ζυγός, 35 (1979) «Σημειώσεις για τη ζωγραφική μου (19751980)», Ζυγός, 43 (1980) «Σχόλιο και παραινέσεις του Τσαρούχη», Η Λέξη, 73 (1988) Μη μιλάς πολύ για τέχνη, Αδήνα 1989 Ο σκύλος δαγκώνει, Αθήνα 1997 κ.ά.

Είναι μέλος του ΕΕΤΕ.