ARMAN

ARMAN (1929 – 2005) ήταν ένας Γάλλο-Αμερικανός καλλιτέχνης. Γεννήθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας και αρχικά το όνομα του ήταν ArmandFernandez. Ο Arman είναι ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες αντικειμένων διεθνώς καθώς και συν-ιδρυτής και μέλος του κινήματος  νέων ρεαλιστών ‘Nouveau Réalisme’. Ήταν ένας ζωγράφος που αρχικά ξεκίνησε να χρησιμοποιεί αντικείμενα για το μελάνι και για τα ίχνη που αφήνουν και κατέληξε να χρησιμοποιεί τα ίδια τα αντικείμενα ως έργα του. Είναι περισσότερο γνωστός για τις ‘συσσωρεύσεις’ και την καταστροφή/ανασύνθεση των αντικειμένων.

Σπούδασε στην σχολή Nationaledes Arts Décoratifs στη Νίκαια για τρία χρόνια και στη συνέχεια για δύο χρόνια στη σχολή του Λούβρου στο Παρίσι. Μία τυχαία συνάντηση του με τον Yves Klein, οδήγησε στην ιδέα διοργάνωσης από κοινού εκδηλώσεις και γεγονότα, τα οποία πραγμάτωσαν το 1953. Το 1956 ανακάλυψε τις «σφραγίδες» του, χρησιμοποιώντας μελανό σφραγίδες οι οποίες αποδίδουν αποτυπώματα με αισθητική τοποθέτηση, που παίζουν με την ποιότητα των χρωμάτων του μελανιού πριν καλυφθεί όλη η επιφάνεια του πίνακα.  Δια μέσου της μελανό σφραγίδας, ο Arman, ξεκίνησε ξανά την επαφή του με τα αντικείμενα. Στην συνέχεια πήρε  παραπέρα αυτήν την εμπειρία, πετώντας διάφορα αντικείμενα καλυμμένα με μελάνι – βότσαλα, τσόφλια αυγού, βελόνες – πάνω στον καμβά, γνωστές ως εμφανίσεις αντικειμένων το 1958. Τότε απόκτησε και το ψευδώνυμο του χάρη σε ένα τσόφλι, που υπήρχε στο εξώφυλλο του καταλόγου μίας έκθεσης και που μετέτρεψε το Armand σε Arman.

Σιγά σιγά, η τέχνη του Arman, οδηγεί στο ίδιο το αντικείμενο, δεν υπάρχει παράσταση του αντικειμένου, ούτε μεταγραφή, ή αναπαράσταση, αλλά απλά μία συσσώρευση πραγματικών αντικειμένων. Αυτή η συσσώρευση αντικειμένων και διαφόρων απορριμμάτων οδηγεί φυσικά, στην σειρά Σκουπίδια, που εμφανίζεται το 1959 – 1960. Το αποκορύφωμα αυτής της εποχής «Σκουπίδια» είναι χωρίς αμφιβολία η έκθεση «Συμπλήρωμα» κατά την οποία η Γκαλερί Iris Clert, είχε γεμίσει με όλων των ειδών τα απορρίμματα. Ο τρόπος αντιμετώπισης των αντικειμένων του Arman είναι πολύ ιδιαίτερος: Η πρόθεσή του είναι να αφαιρέσετε την υλική λειτουργία ενός αντικειμένου, έτσι ώστε ως ένα έργο τέχνης η μόνη λειτουργία του να “τροφοδοτεί το μυαλό» και να μην εξυπηρετεί κάποιον ουσιώδη σκοπό πια. Τι καλύτερος τρόπος θα μπορούσε να βρει για την επίτευξη αυτού του αποτελέσματος από το να σπάζει, να τεμαχίζει ή ακόμα και να καίει αντικείμενα όπως βιολί, τηλέφωνο, γραφομηχανή και ένα ολόκληρο το αυτοκίνητο. Επιπλέον, κατάφερε να αχρηστέψει αντικείμενα απλά με τη συσσώρευση τους (2.000 ρολόγια μέσα σε ένα κουτί από πλεξιγκλάς είναι διασκεδαστικό να βλέπει κανείς, αλλά δεν είναι πολύ λειτουργικό)

Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι από τη στιγμή που αποκόπτετε συναισθηματικά από τις περιστάσεις που συνδέονται με ένα σπασμένο βιολί, μπορεί ο θεατής να εκτιμήσει την αφηρημένη ομορφιά του και, κατά μία έννοια, ο Arman μας διδάσκει ότι τα πράγματα που ποτέ δεν πιστεύαμε ότι θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ελκυστικά μπορεί πράγματι να αποδειχθούν πολύ όμορφα.

Κυρίως για αυτό του το επίτευγμα ο Arman έχει κερδίσει παγκόσμια φήμη.

Τα τελευταία οκτώ χρόνια ο Arman παρουσιάζετε κάθε χρόνο μεταξύ των κορυφαίων 15 καλλιτεχνών στη λίστα των “Top 100” παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες. Επίσης, μερικές από τις εκτυπώσεις και αφίσες του έχουν χρησιμοποιηθεί για την προώθηση διεθνούς φεστιβάλ μουσικής, όπως για παράδειγμα το Luxumberg-1978. Έχει παρουσιαστεί ατομικές του εκθέσεις πάνω από 30 φορές σε μουσεία σε όλο τον κόσμο, έχει δώσει πολλές τηλεοπτικές συνεντεύξεις, και έχουν γραφτεί αναρίθμητα άρθρα για το έργο του.