KAPOPOULOS FINE ART
Follow us

   

Search

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΔΡΟΥΓΚΑΣ
  -    -  ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΔΡΟΥΓΚΑΣ

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΔΡΟΥΓΚΑΣ

καλλιτέχνης

Ζωγράφος, χαράκτης, Πειραιάς, 1940

Σπούδασε στην ΑΣΚΤ σκηνογραφία και χαρακτική (1959-1964), με δάσκαλο τον Κ. Γραμματόπουλο, και συνέχισε τις σπουδές χαρακτικής στη Slade School of Fine Art του Λονδίνου, κοντά στους Α. Gross και Β. Dos Santos, με υποτροφία (1970-1973), και στο Tamarind Institute of Lithography του Νέου Μεξικού, ΗΠΑ, με υποτροφία του Ιδρύματος Ford (1976). Μέχρι το 1974 ασχολείται με τη χαρακτική, και δημιουργεί υπερρεαλιστικές συνδέσεις αινιγματικού χαρακτήρα, στις οποίες διαφαίνεται το παιχνίδι με τα επίπεδα του ζωγραφικού χώρου και την οπτική ψευδαίσθηση [Αρωματικότριαντάφυλλο, Τομή). Από το 1974 στρέφεται στην ελαιογραφία. Η ζωγραφική του, που κινείται στα πλαίσια των μεταμοντέρνων τάσεων, διακρίνεται για τη μεγάλη ρεαλιστική της ακρίβεια, αλλά και την αξιοποίηση της ψευδαίσθησης που προκαλεί η οφθαλμαπάτη, καθώς και στυλιστικών και εικονογραφικών θεμάτων της τέχνης της Αναγέννησης και του Μπαρόκ.

Οι ζωγραφισμένες κορνίζες των έργων του, καθώς και τα επίσης ζωγραφισμένα αντικείμενα που στερεώνονται σ’ αυτές (γυαλιά ηλίου στο Ηλιοβασίλεμα) ή το έργο μέσα στο έργο [Νεκρή φύση με ταπετσαρία από φράουλες), όπως και ο ζωγραφισμένος επάνω από το έργο τίτλος του, που ρίχνει τη σκιά του σε δεύτερο επίπεδο [Nature Morte], θέτουν το ερώτημα της σχέσης της ζωγραφικής με την πραγματικότητα. Τα έργα αυτά χαρακτηρίζει η απουσία της ανθρώπινης μορφής και η υπαινικτική ατμόσφαιρα. Μέσα από την προσεκτικά σκηνοθετημένη τοποθέτηση τους, τα θέματα αποκτούν συμβολική σημασία [Τηλεφώνημα).

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο διάλογος με το παρελθόν μετατίθεται και στη θεματολογία του και αντλεί τα σύμβολα του από τη μυθολογία [Εκλογή του Πάρη, Ενδυμίων), ή από την αναφορά σε έργα-ορόσημα του παρελθόντος [Χαμένη Ρεκαμιε). Έντονες γίνονται και οι αισθητικές και εικονογραφικές αναφορές στην ύστερη ρωμαϊκή αρχαιότητα. Η τέχνη του σε όλες τις φάσεις της ακροβατεί συχνά ανάμεσα στη νοσταλγία για το μέτρο του κλασικού και μια τέχνη που να του επιτρέπει να παίζει ειρωνικά παιχνίδια δεξιοτεχνίας. Έχει παρουσιάσει έργα του σε ατομικές εκθέσεις («Ζουμπουλάκη», 1974, 1978, 1983, 1989 «JoyTash», Phoenix, Αριζόνα, 1985,1987 «Espace Kreonidis», 1993 Πινακοθήκη Πιερίδη, 1994 «Ερμούπολη», Σύρος, 1995).

Συμμετείχε σε εκθέσεις χαρακτικής [Mostra Internazionale di Bianco e Nero, Lugano, 1968 Μπιενάλε Αλεξάνδρειας, 1968 Exposition Internationale de Xylon, Γενεύη 1969 Μπιενάλε Bradford, 1972 Photography Info Art, Λονδίνο, 1972 Young Artists73, Ν. Υόρκη, 1973 Διεδνής Εκθεση Ξυλογραφίας, Μιλάνο, 1973 Μπιενάλε Χαρακτικής, Fredrikstad, Νορβηγία, 1974, κ.α.) και ζωγραφικής (Μνήμες Άναπλάσεις Αναζητήσεις, ΕΠΜΑΣ, 1985, Art Chicago, ΗΠΑ, 1992 κ.α.). Το 1982 φιλοτέχνησε μια τοιχογραφία μήκους 45 μ. για το ξενοδοχείο «Athenaeum Intercontinental». Έργα του υπάρχουν στην ΕΠΜΑΣ, στο Victoria and Albert Museum του Λονδίνου, στο Museum of Modern Art της Ν. Υόρκης, στο Institute of Contemporary Graphics της Tate Gallery του Λονδίνου, στη Bibliotheque Nationale στο Παρίσι. Είναι μέλος του ΕΕΤΕ και του Συνδέσμου Σύγχρονης Τέχνης.

Έργο καλλιτέχνη